Tabela 1. Diagnostyka różnicowa krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego u niemowlęcia; Choroba: Typowe objawy w wywiadzie i badaniu przedmiotowym: szczelina odbytu: do rozpoznania konieczne jest dokładne badanie okolicy odbytu (może być widoczne pęknięcie skóry i ubytek błony śluzowej), konsultacja chirurgiczna: wgłobienie
dr hab. n. med. Paweł Nachulewicz, lek. Czesław Cielecki, lek. Igor Lewandowski,Katedra i Klinika Chirurgii i Traumatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lubliniedr med. Agnieszka Brodzisz, Zakład Radiologii Dziecięcej Katedry Radiologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie W przypadku podawania szczepionki Rotarix często występowały: biegunka i drażliwość, niezbyt często: ból brzucha, wzdęcie i zapalenie skóry, bardzo rzadko wgłobienie (nie jest jasne, czy podawanie szczepionek przeciw rotawirusom ma wpływ na ogólną częstość występowania wgłobienia jelita), z nieznaną częstotliwością
Wgłobienie jelit to problem, który najczęściej dotyka dzieci od 5. do 36. miesięca życia. Wgłobienie jelit stanowi jedną z najczęstszych przyczyn niedrożności przewodu pokarmowego u dzieci. Schorzenie może być leczone zachowawczo lub operacyjnie – o tym decyduje to, po jakim czasie od wystąpienia problemu mały pacjent trafia do lekarza. Co powinno niepokoić rodziców – jakie mogą być objawy wgłobienia jelita u dziecka? Wgłobienie jelita u dziecka to jeden z najczęstszych powodów niedrożności przewodu pokarmowego u najmłodszych pacjentów. Problem typowo występuje u dzieci mających od 5. do 36. miesięcy życia, może jednak się on rozwinąć u pacjenta mającego dowolną ilość lat. Z nieznanych powodów wgłobienie jelit występuje częściej u chłopców niż u dziewczynek. Rodzice małych dzieci niejednokrotnie mają wiele wątpliwości dotyczących tego, czy występujące u ich pociech dolegliwości związane z brzuszkiem są objawami jakiejś poważnej, czy też może jednak stosunkowo niegroźnej choroby. Często spotykane u maluchów kolki niemowlęce czy ulewania raczej nie powinny stwarzać zagrożenia dla życia dziecka, jednak inne przypadłości – takie jak np. wgłobienie jelit – są bardzo groźne i przy ich podejrzeniu niezbędne jest natychmiastowe udanie się z pociechą do lekarza. Spis treści: Przyczyny wgłobienia jelita u dziecka Czynniki ryzyka wgłobienia jelit Objawy wgłobienia jelita u dziecka Powikłania wgłobienia jelit Diagnostyka wgłobienia jelit u dzieci Leczenie wgłobienia jelita u dziecka Kiedy ból brzucha powinien szczególnie niepokoić? Przyczyny wgłobienia jelita u dziecka Do wgłobienia jelita dochodzi wtedy, kiedy jedna część jelita – ta bliższa – wpukla się w obręb dalszej części jelita. Aby lepiej to zobrazować, można tutaj użyć porównania do składania rozciągniętego teleskopu – wgłobienie wygląda bowiem podobnie jak ten złożony przyrząd. Nie do końca jasne jest to, jakie są przyczyny wgłobienia jelit – u większości pacjentów nie udaje się znaleźć czynnika odpowiadającego za wystąpienie schorzenia. Istnieją pewne podejrzenia, że związek z problemem mogą mieć infekcje żołądkowo-jelitowe: zauważalne bowiem jest to, że wgłobienia jelit występują częściej w okresie jesienno-zimowym, kiedy to różne postaci tzw. jelitówki spotykane są ze zwiększoną częstością. Jedną z teorii, która tłumaczyć ma istnienie takiej zależności, jest ta, według której w trakcie tych zakażeń dochodzić miałoby do powiększenia znajdujących się w jelitach struktur układu limfatycznego i to właśnie zjawisko miałoby sprzyjać wgłobieniu jednej części jelita w inną. Czytaj: Choroby uchyłkowe jelit - czym objawiają się te dolegliwości? Czynniki ryzyka wgłobienia jelit Wyszczególnić można kilka problemów, które mogą stawiać pacjenta w grupie zwiększonego ryzyka wgłobienia jelita. Są nimi: wiek (największe ryzyko choroby mają niemowlęta i małe dzieci), płeć (chłopcy, jak wspomniano już wcześniej, chorują częściej), wrodzony, niedokonany zwrot pętli jelitowych, przebycie wgłobienia jelit w przeszłości (osoby, które doświadczyły tego problemu, mają zwiększone ryzyko tego, że pojawi się on u nich ponownie), występowanie przypadków wgłobienia jelit u członków rodziny pacjenta. Czytaj: Zapalenie jelit u dzieci - rodzaje, objawy i leczenie Kłopoty z trawieniem u niemowląt: 7 najczęstszych problemów Objawy wgłobienia jelita u dziecka Pojawiające się u pacjentów z wgłobieniem jelita dolegliwości są niestety dość niespecyficzne – na ich tylko podstawie ciężko stwierdzić, że u pacjenta wystąpił właśnie ten problem. Najbardziej charakterystycznym objawem wgłobienia jelit u dziecka jest ból brzucha – typowo ma on charakter falowy, co oznacza, że ból trwa kilkanaście minut, po czym znika i po pewnym czasie nawraca. U najmłodszych pociech niepokoić powinny nagłe, niemające jakiejś określonej przyczyny, napady płaczu. Niepokojące jest również zaobserwowanie, że płaczące dziecko podciąga swoje nóżki do klatki piersiowej. Wśród innych problemów, które mogą być objawami wgłobienia jelit u dziecka, wymienić można: oddawanie stolców zawierających śluz oraz krew (określane są one jako stolce malinowe, ponieważ zdarza się, że konsystencją przypominają one galaretkę malinową), wymioty, wzdęcie brzucha, znaczne zmniejszenie aktywności dziecka, gorączkę. Czy wgłobienie jelit występuje u osób dorosłych? Wgłobienie jelit to schorzenie typowo spotykane u dzieci, jednakże - choć dużo rzadziej - bywa ono rozpoznawane również i u osób dorosłych. U nich – odmiennie niż u dzieci – zazwyczaj możliwe jest określenie, co doprowadziło do nieprawidłowego przemieszczenia się odcinka jelita. U dorosłych chorobie sprzyjać mogą polipy oraz guzy nowotworowe obecne w jelitach, zrosty jelitowe, zapalne choroby przewodu pokarmowego (np. choroba Leśniowskiego-Crohna), oprócz tego problem wystąpić może po przebyciu jakiejś operacji w obrębie przewodu pokarmowego (np. po operacji bariatrycznej). Powikłania wgłobienia jelit Uwięźnięcie jelita jest stanem bardzo groźnym – przy braku leczenia dochodzić może do pojawienia się u pacjenta powikłań tego stanu. W tej części jelita, która uległa uwięźnięciu, odcięty może zostać dopływ krwi – gdy sytuacja taka utrzymuje się przez dłuższy czas, dochodzić może do obumarcia niedokrwionych części pętli jelitowych. Obumarłe jelito ma z kolei zwiększoną tendencję do perforacji, co może skutkować wystąpieniem nawet i zapalenia otrzewnej. Właśnie ze względu na wyżej wymienione, możliwe powikłania wgłobienia jelit, przy podejrzeniu tej choroby dziecko powinno jak najszybciej trafić pod opiekę lekarza. Diagnostyka wgłobienia jelit u dzieci Wstępne podejrzenie wgłobienia jelit u dziecka lekarz może wysunąć na podstawie zgłaszanych przez rodziców objawów, pewne jednak rozpoznanie uzyskać można dopiero po przeprowadzeniu odpowiednich badań obrazowych. W RTG jamy brzusznej widoczne mogą być cechy niedrożności przewodu pokarmowego, dużo jednak więcej informacji można uzyskać dzięki przeprowadzeniu USG brzucha. W badaniu tym możliwe jest uwidocznienie uwięźniętych pętli jelitowych – przybierają one charakterystyczny obraz, określany jako obraz „tarczy strzelniczej”. Inną jeszcze metodą, która jest wykorzystywana zarówno w diagnostyce, jak i w leczeniu wgłobienia jelit u dzieci, jest wprowadzenia do ich przewodu pokarmowego powietrza lub płynów pod kontrolą radiologiczną lub ultrasonograficzną. Warto tutaj wspomnieć, że nawet przy bardzo dużym prawdopodobieństwie, że mały pacjent cierpi właśnie na wgłobienie jelit, konieczne jest wykluczenie innych możliwych przyczyn jego dolegliwości. W diagnostyce różnicowej uwzględnić należy przede wszystkim takie schorzenia, jak: zespół hemolityczno-mocznicowy, zapalenie wyrostka robaczkowego, zakażenie przewodu pokarmowego, zapalenie węzłów chłonnych krezki jelitowej. Ból brzucha u niemowlaka - od czego dziecko boli brzuch. Przyczyny Leczenie wgłobienia jelita u dziecka Podstawowym elementem leczenia dzieci z wgłobieniem jelita jest doprowadzenie do uwolnienia przemieszczonych pętli jelitowych. Najczęściej wykorzystywane jest do tego leczenie zachowawcze, polegające na wprowadzeniu do jelit powietrza lub płynu (może nim być zarówno roztwór barytu, jak i roztwór chlorku sodu). Takie postępowanie ma skutkować wytworzeniem w przewodzie pokarmowym dodatniego ciśnienia i doprowadzeniem do wypchnięcia wgłobionej części jelita do pozycji prawidłowej. Leczenie prowadzone jest pod kontrolą badań obrazowych: zwykle wykonuje się RTG, czasami, szczególnie przy wprowadzaniu do jelit pacjenta soli, przeprowadza się to pod kontrolą USG. Warto tutaj nadmienić, że tego rodzaju metoda jednocześnie służyć może diagnostyce i leczeniu – przy wprowadzaniu do jelit odpowiednich substancji widoczne w badaniach obrazowych jest bowiem dostawanie się ich do czoła wgłobienia. Leczenie zachowawcze pozwala uzyskać oczekiwane efekty, lecz niestety nie u wszystkich pacjentów, dodatkowo nie zawsze może ono być wykorzystane. Zwykle stosuje się je u tych chorych, u których choroba trwa nie dłużej niż dobę. W razie nieskuteczności terapii zachowawczej, przy cechach perforacji jelita lub zapalenia otrzewnej oraz w razie późnego postawienia rozpoznania, niezbędne może stawać się przeprowadzenie leczenia operacyjnego. Celem operacji jest w tym przypadku odgłobienie jelita, a także ewentualna resekcja tych części pętli jelitowych, które uległy martwicy z następczym zespoleniem pozostałych elementów przewodu pokarmowego. Należy tutaj jeszcze wspomnieć, że u wszystkich pacjentów z wgłobieniem jelit konieczne jest dążenie do tego, aby ich stan pozostawał stabilny. Do tego celu konieczne bywa prowadzenie dożylnej płynoterapii, co ma zapobiegać odwodnieniu i zaburzeniom gospodarki elektrolitowej – szczególnie istotne jest jej prowadzenie u tych dzieci, które wymiotują. Choroby wieku dziecięcego. Czy rozpoznasz je po objawach? Pytanie 1 z 10 Powiększenie oraz obrzęk ślinianki przyusznej, wysoka gorączka, złe samopoczucie, ból podczas jedzenia i picia to jedne z najczęstszych objawów: zapalenia gardła zapalenia ucha świnki grypy
Klinika prowadzi działalność zabiegowo-diagnostyczno-leczniczą (procedury planowe i ostrodyżurowe) w zakresie : chirurgii i urologii dziecięcej. Ponadto wykonujemy wybrane procedury z zakresu ortopedii /traumatologii oraz chirurgii plastycznej u dzieci. prof. dr hab. n. med. Anna Piaseczna-Piotrowska Kierownik Kliniki Dane kontaktowe Sekretariat Kliniki: 42 271 14 01 sek45[at]iczmp.edu
Fot. vitapix / Getty Images Wgłobienie jelita jest stanem chorobowym, w którym dochodzi do patologicznej niedrożności przewodu pokarmowego. Jego przyczyną jest wsunięcie się do siebie dwóch odcinków jelita, najczęściej w okolicy kątnicy, co manifestuje się wieloma objawami klinicznymi. W leczeniu tego stanu wykorzystuje się metody zarówno nieoperacyjne, jak i chirurgiczne. Wgłobienie jelita u dziecka może doprowadzić do zapalenia otrzewnej i martwicy niedokrwiennej jednego z odcinków, dlatego konieczne jest jak najszybsze podjęcie terapii zachowawczej, która zapobiegnie powikłaniom. Niedrożność jelitowa może się pojawić także u dorosłych, choć spotyka się ją stosunkowo rzadko. Czym jest wgłobienie jelita i dlaczego powstaje? Wgłobienie jelit to przypadłość, w której dochodzi do wsunięcia się w siebie dwóch odcinków jelita. Jego przyczyną jest często wadliwa budowa anatomiczna przewodu pokarmowego np. uchyłki jelitowe, polipy oraz kurczliwość mięśniówki, ale bywa też tak, że pochodzenia tego stanu nie udaje się ustalić. Określa się go wtedy mianem idiopatycznego o nieznanej przyczynie. Z chorobą zmagają się głównie niemowlęta między 6 a 24 miesiącem życia. Niedrożność zdarza się też dzieciom w wieku szkolnym. Wgłobienie jelita u dorosłych występuje rzadko i bywa mylone z innymi dolegliwościami przewodu pokarmowego. Mężczyźni chorują częściej. Na niedrożność spowodowaną wgłobieniem narażone są zwłaszcza te dzieci, które przechodziły niedawno infekcje dróg oddechowych lub cierpią na choroby przewlekłe tego odcinka. Ryzyko powstania wgłobienia jelita u dziecka jest duże przy połknięciu przez niego ciała obcego, które przedostanie się do przewodu pokarmowego. Zdarza się to w około 90% przypadków. Co wywołuje nieswoiste choroby jelit? Dowiecie się tego z filmu: Zobacz film: Nieswoiste choroby jelit - co je wywołuje i jak wygląda ich leczenie? Źródło: 36,6 Objawy wgłobienia jelita Objawy wgłobienia jelita są łudząco podobne do innych schorzeń związanych z przewodem pokarmowym, dlatego można je błędnie zinterpretować. Pierwsze symptomy przypominają kolkę połączoną z silnym bólem brzucha. Dziecko bardzo płacze i w charakterystyczny sposób przyciąga nóżki do klatki piersiowej. Ataki trwają kilka minut, po czym ustępują miejsca senności i apatii. Dolegliwości powracają, więc dziecko jest wyczerpane. Może mieć również problemy z oddychaniem i wypróżnianiem się. Czasem wymiotuje. Niewielka ilość oddanego przez niego stolca jest podbarwiona krwią i zawiera niewidoczną gołym okiem domieszkę śluzu. U niemowlęcia z wgłobieniem jelita nie występuje gorączka. Jeśli się pojawi, może to oznaczać, że doszło do martwicy tkanek i istnieje duże ryzyko powikłań, zwłaszcza sepsy lub krwotoku wewnętrznego. Choremu musi zostać udzielona pilna pomoc medyczna. Diagnostyka wgłobienia jelita Wgłobienie jelita u niemowlaka można rozpoznać poprzez badanie ultrasonograficzne (USG), rentgenowskie, rzadziej per rectum. Podstawą jest szczegółowy wywiad medyczny i dokładne badanie przedmiotowe. Wdrożenie terapii i dalsze postępowanie zależy od wyników. Leczenie wgłobienia jelita Wgłobienie jelita leczy się z początku zachowawczo. Dziecku powinno się wykonać lewatywę, nawadniać je i podać środki przeciwbólowe. Można też wykonać wlewy doodbytnicze. Dają one szansę na wypchnięcie fragmentu, który uległ wsunięciu. W ich składzie jest: papka barytowa – wlew kontrastowy jest skuteczny blisko w 90%, ale można go wykonać wyłącznie pod kontrolą aparatu rentgenowskiego; powietrze – podane doodbytniczo jest równie skuteczne, ale obarczone większym ryzykiem powikłań, ponieważ podczas zabiegu może dojść do przedziurawienia jelita; sól fizjologiczna – wlew z soli jest najbezpieczniejszą formą. Jeśli wlewy doodbytnicze nie przyniosą rezultatu, konieczna będzie operacja chirurgiczna i usunięcie fragmentu jelita z zachowaniem ciągłości przewodu pokarmowego. Zabieg można wykonać metodą laparoskopową. Tuż po nim chory musi być odżywiany pozajelitowo. Normalne pokarmy można wprowadzić dopiero po kilku dniach. Wgłobienie jelita u dziecka może się nawracać. Zjawisko to obserwuje się u 2% chorych maluchów, zarówno tych leczonych zachowawczo, jak i operacyjnie. Możliwe powikłania wgłobienia jelita Wgłobienie jelita nie jest stanem zagrażającym życiu, ale brak pomocy medycznej może skutkować szeregiem powikłań, które są niebezpieczne dla zdrowia. Najpoważniejsze to martwica niedokrwienna, z której wywiązuje się zapalenie otrzewnej i sepsa. Dziecko może umrzeć z powodu niewydolności wielonarządowej. Innym powikłaniem jest krwotok wewnętrzny, który powstaje w wyniku perforacji jelita. Można mu zapobiec dzięki szybkiej pomocy medycznej. W innym przypadku śmierć następuje zwykle w ciągu kilku dni od momentu przyjęcia na oddział szpitalny. Bibliografia: 1. B. Drabik, A. Goździalska, Wgłobienie jelit, jako najczęstsza przyczyna niedrożności przewodu pokarmowego u dzieci, w grupie wiekowej od 3 miesięcy do 3 lat, [w:] „Państwo i Społeczeństwo” 2015 (XV) nr 3, s. 66–78. Rycina 2. Zdjęcie przeglądowe jamy brzusznej w pozycji pionowej u dziecka z wgłobieniem jelitowym. Widoczne radiologiczne cechy niedrożności przewodu pokarmowego – liczne poziomy płynów w zakresie jelita cienkiego.
Wgłobienie to jedno z najczęściej występujących zaburzeń jelitowych u dzieci. Podjęcie leczenia odpowiednio szybko sprawia, że można skutecznie poradzić sobie z tym problemem. Zdobycie wiedzy o chorobie sprawi, że łatwiej Ci będzie zwane po łacinie “invaginatio” lub “intussusceptio” pojawia się u dzieci pomiędzy 3. miesiącem a 3. rokiem życia. To stan chorobowy którego wynikiem jest powstanie zatoru w jelitach. Zator ten polega na tym, że część jelita wsuwa się teleskopowo w odcinek z zasady pojawia się w jelicie grubym, jelicie cienkim lub w odcinku łączącym je. Zazwyczaj diagnostyka opiera się o prześwietlenie i może być wymagane leczenie diagnoza i rozpoczęcie leczenia są kluczowe i pozwalają na uniknięcie komplikacji. Tak więc warto wiedzieć dokładnie na czym polega wgłobienie i jak się je u dziecka: objawyPierwszym objawem tego, że u dziecka pojawiło się wgłobienie jest głośny i nagły płacz. Na początku może się wydawać, że maluch cierpi po prostu na kolkę lub skurcze. Ale skurcze stają się coraz bardziej bolesne przy każdym wystąpieniu i trwają coraz wgłobienie może wiązać się z różnymi objawami w zależności od przypadku, szereg często powtarzających się symptomów sugeruje tę właśnie chorobę: Zginanie kolanek: podkurczanie kolan do klatki piersiowej występuje razem z wierceniem się i płaczem. Krew w stolcu i mazista konsystencja przypominająca galaretkę. Gorączka, osłabienie, bladość, wymiotowanie żółcią, odwodnienie, nadmierna potliwość itd. W niektórych przypadkach można również wyczuć zgrubienie lub opuchliznę na brzuszku dziecka. Jeśli tylko zauważysz któryś z tych objawów, powinnaś zabrać dziecko do lekarza na badania i testy. Diagnostyka na pewno będzie opierała się o prześwietlenie, zastosowanie lewatywy przy użyciu powietrza lub wykonania badania USG z kontrastem. Podjęcie leczenia w przeciągu 24 godzin zazwyczaj daje pozytywne leczy się wgłobienie u dzieci?Kiedy lekarz rozpozna wgłobienie, podejmie decyzję o najlepszym w danym przypadku leczeniu. Po pierwsze, warto podać dziecku płyny dożylnie w celu zapobiegania odwodnieniu. Dalsza terapia może polegać na następujących krokach:Zastosowanie lewatywyWielu lekarzy decyduje się na rozpoczęcie leczenia poprzez wykonanie wlewu doodbytniczego. Polega to na umieszczeniu niewielkiego przewodu w odbycie dziecka i wprowadzenie powietrza lub płynu. Celem jest przywrócenie jelit do naturalnego kształtu i usunięcie teleskopowego zagięcia. Jednakże jeśli wgłobienie wywołane jest infekcją, metoda ta może okazać się chirurgicznyJeżeli osłabione zdrowie dziecka nie pozwala na przeprowadzenie innych zabiegów, lekarz może uznać, że konieczny jest zabieg chirurgiczny. Operacja ta polega na rozcięciu brzucha. Lekarz następnie wprowadza do odcinka objętego wgłobieniem powietrze aby przywrócić naturalny kształt jelit. Natomiast jeśli wystąpiła już martwica, chirurg usuwa dany odcinek jelita i zszywa należy podkreślić, że wgłobienie to schorzenie, które wiąże się z zagrożeniem życia dziecka. A więc gdy tylko zauważysz pierwsze objawy choroby, udaj się z dzieckiem do lekarza. W ten sposób zwiększysz jego szanse na wyzdrowienie. Wcześniej zaczęte leczenie jest zwykle skuteczniejsze.“Jeśli tylko zauważysz któryś z tych objawów, powinnaś zabrać dziecko do lekarza na badania i testy.”Co wywołuje wgłobienie?Przyczyny pojawiania się wgłobienia u dzieci zazwyczaj nie są znane. Ryzyko podnoszą na pewno czynniki takie jak obecność infekcji wirusowej, polipów i zapalenie węzłów chłonnych w okolicach może pojawić się u pacjentów w każdym wieku, ale najczęściej dotyka dzieci przed trzecim rokiem życia. Co więcej, statystyki pokazują, że częściej pojawia się u są konsekwencje choroby?Wgłobienie polega na tym, że jelito wsuwa się samo w siebie. Takie zdarzanie może mieć następujące konsekwencje: Podrażnienie i zapalenie Ograniczenie krążenia krwi, prowadzące do martwicy Zaburzenie trawienia – pokarm nie może być przetransportowany przez jelito Krwawienie Perforacja, która z kolei może prowadzić do infekcji, odwodnienia i wstrząsu. Gdy nie leczy się wgłobienia odpowiednio szybko, skutki mogą być tragiczne. Kolejnym ważnym czynnikiem o którym należy pamiętać jest to, że to schorzenie ma tendencję do nawracania. A więc kluczowe jest regularne kontrolowanie zdrowia dziecka i stanu wgłobienie u dzieci pojawia się wtedy, gdy część jelita wsuwa się w odcinek sąsiadujący. To skutkuje objawami, które wymagają natychmiastowego leczenia. Ryzyko zachorowania zwiększa się, jeżeli w rodzinie dziecka są osoby, u których pojawiło się może Cię zainteresować ...

U starszych dzieci, wymioty zwykle wskazują na ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy, czyli na tzw. jelitówkę lub grypę żołądkową. W takiej sytuacji, najczęściej pojawiają się objawy towarzyszące: gorączka. problemy dietetyczne: przejedzenie, zatrucie pokarmowe, stosowanie nieodpowiednio zbilansowanej diety, obecność ciał obcych

Pytanie badawcze Jakie jest najlepsze postępowanie przy wgłobieniu jelita u dzieci? Wprowadzenie Wgłobienie jelita jest ostrym stanem medycznym występującym u dzieci, w którym część jelita wsuwa się w inny fragment jelita. Powoduje to ból, wymioty i zaparcie utrudniające prawidłowy pasaż pokarmu w jelicie. Nieleczone wgłobienie może prowadzić do przedziurawienia jelita i w konsekwencji do przemieszczenia się jego zawartości do jamy brzusznej powodując dalsze powikłania. W rzadkich przypadkach takie zdarzenia mogą prowadzić do śmierci. Szybkie rozpoznanie i odpowiednie leczenie wgłobienia jelita zmniejsza ryzyko z nim związane oraz konieczność operacji. Przy rozpoznaniu wgłobienia większość lekarzy proponuje zastosowanie lewatywy jako leczenia początkowego. Procedura ta polega na wprowadzeniu substancji (powietrza lub cieczy) do jelita przez odbyt z określonym ciśnieniem, co prowadzi do powrotu wgłobionego jelita do normalnej pozycji. Toczą się dyskusje na temat rodzaju substancji, która powinna być użyta przy lewatywie, w jaki sposób jest ona uwidoczniana podczas zabiegu, czy powinno się podawać dodatkowe leki, aby zwiększyć skuteczność leczenia, jak sobie radzić z niepowodzeniem terapii oraz jakie jest najlepsze postępowanie chirurgiczne przy wgłobieniu jelita u dzieci. Charakterystyka badań Dane naukowe są aktualne do września 2016 roku. Zidentyfikowaliśmy 6 badań z randomizacją obejmujących 822 osoby. W badaniach oceniano postępowanie lecznicze przy wgłobieniu jelita u dzieci oraz różne typy interwencji. Zidentyfikowaliśmy również 3 badania, które jeszcze trwały. Główne wyniki Głównym punktem końcowym była liczba dzieci, u których pomyślnie odprowadzono wgłobione jelito. Ponadto punktami końcowymi była liczba dzieci, które miały nawrót wgłobienia oraz obecność działań szkodliwych (niepożądanych efektów) wynikających z interwencji. Dane z 2 badań sugerują, że zastosowanie przy lewatywie powietrza jest lepsze niż stosowanie płynu w odprowadzeniu wgłobienia. Dane z 2 badań postulują również, że podanie dziecku leków zawierających steroidy, takie jak deksametazon, może obniżyć ryzyko nawrotu wgłobienia, niezależnie od tego czy podczas lewatywy wykorzystano powietrze, czy nieliczne informacje dotyczące śród- i pooperacyjnych powikłań i innych działań niepożądanych. Jakość danych naukowych We wszystkich 6 badaniach rozważamy ryzyko związane ze stronniczością ze względu na brak szczegółów dotyczących sposobu przeprowadzenia poszczególnych badań. Stwierdziliśmy brak spójności w sposobie definiowania i mierzenia wyników. Wszystkie włączone badania były przedmiotem poważnych obaw dotyczących braku precyzji opartego ze względu na małą liczbę zdarzeń, szerokie przedziały ufności lub duże ryzyko błędu systematycznego (błędu stronniczości wypaczającego wyniki badania w jednym kierunku - przyp. tłum.). Ostatecznie doszliśmy do wniosku, że jakość dostarczonych dowodów była niska, a realne efekty mogą się różnić znacząco od tych stwierdzonych w przedstawionych są dalsze badania aby pomóc lekarzom lepiej zrozumieć najbardziej skuteczny sposób postępowania z wgłobieniem jelita u do tłumaczenia: Tłumaczenie: Joanna Sułkowska, Redakcja: Piotr Szymczak, Małgorzata Kołcz Niedrożność jelit u dzieci. Niedrożność może wystąpić także u dzieci, zazwyczaj między 6. a 24. miesiącem życia. Przyczyną choroby jest wgłobienie jelit – wrodzone anomalie w budowie przewodu pokarmowego (część jelita cienkiego wsuwa się pod inną część jelita).
Dołączył: 2012-04-02 Miasto: Łódź Liczba postów: 577 9 kwietnia 2012, 18:30 Nie wiem, gdzie zamieścić ten temat. Sprawa dotyczy dziecka mojej ma 1,5 roku. I wielki problem z jelitami. Nie może robić kupy, strasznie przy tym krzyczy, gdyż raz dziennie musi tę kupę zrobić, ale nie może. Jadła śliwki - przez chwilę pomogło, teraz już nie działa. Olej lniany (zaleciła chyba jakaś pedagożka) również nie zadziałał. Wizyta u lekarza dopiero w czerwcu, a dziecko ciągle cierpi. Dzisiaj strasznie, jak podobno od bardzo długiego czasu (tzn wcześniej tak strasznie nie było) krzyczała i dostała czopka, nie zadziałał, wręcz po chwili z jelit wydobyło się trochę krwi... Dziecko właśnie pojechało do szpitala. Lekarze nie wiedzą, co robić. Zsyłają na badania, ale do nich co najmniej 2 miesiące trzeba poczekać. Czy któraś z Was miała taki problem? Co należy zrobić? Proszę o szybkie odpowiedziPS Kupy dziecka wyglądają jak u owcy. Są strasznie zbite i twarde. To podobno oznacza, że jelita nie przyjmują wody, a dziecko pije naprawdę dużo. Oraz pije pełnotłuste mleko (czyt. od krowy), ale śmietana z góry jest zawsze zbierana. Je również dużo przetworów mlecznych. Czy to może mieć jakiś wpływ?Proszę o szybkie odpowiedzi. Dołączył: 2010-09-27 Miasto: Brussel Liczba postów: 13068 9 kwietnia 2012, 18:38 Czytalam gdzies ze pomagaja jablka u dzieci Dołączył: 2012-02-09 Miasto: Grodzisk Mazowiecki Liczba postów: 288 9 kwietnia 2012, 18:47 jabłka!! zero czekolady. Nawet sok jabłkowy pomoże. Dołączył: 2012-04-02 Miasto: Łódź Liczba postów: 577 9 kwietnia 2012, 18:50 podobno jabłka nie pomaga, i ona już go jeść nie chce... Dołączył: 2007-05-06 Miasto: Londyn Liczba postów: 4266 9 kwietnia 2012, 18:59 Dziecko w tym wieku nie powinno pić krowiego mleka !Powinna jeść dużo gotowanych potraw Dołączył: 2011-10-03 Miasto: Tuż Za Rogiem Liczba postów: 659 9 kwietnia 2012, 19:11 mysle,ze moze za duzo nabialu, a co do mleka krowiego to juz chyba w ogole nie jest dobry pomysl. malutka1820 9 kwietnia 2012, 19:14 mój pół roczny synek tez ma taki problem,dziś płakał jak robił sam... ale ja mu pomagam i biorę nóżki do góry tak zginam i wtedy robi. Jałka na niego nie działają,dawaj rano wode przygotowana może pomoże... melagrana 9 kwietnia 2012, 19:26 Skoro dziecko je dużo nabiału, to może w tym tkwi problem? Niektórym ludziom on naprawdę nie służy. Ja bym całkowicie wyeliminowała nabiał i zobaczyła, jakie będą efekty. Tak czy owak konieczne są dokładne badania i diagnoza. Dołączył: 2010-01-19 Miasto: Jarosław Neapol Liczba postów: 1337 9 kwietnia 2012, 19:27 moja corka cierpi na zaparcia jest leczona juz 2rok z doswiadczenia wiem ze sliwki nie pomoga chociaz moja je codziennie śliwki w sezonie świeze a tak to ze słoiczków dla dzieci przyjmowała na poczatku kasp dicomman dość długo i syrop duphalac bierze go do dzis i nie ma problemow juz chociaz cały czas bierze syrop idzcie z dzieckiem do dobrego pediatry ja poszłam zrobił usg i postawił diagnoze były momenty ze moja córka nawet picie potrafiła zwrócic bo nie dala rady tego utrzymac w sobie miala tak zapchane jelita masa kalowa Dołączył: 2009-06-03 Miasto: Łódź Liczba postów: 3147 9 kwietnia 2012, 19:56 A moze ujawnila sie skaza u dziecka? Tak sie zdarza, ze u niektorych dzieci pojawia sie dopiero po czasie. A takie male dziecko nie powinno pic mleka krowiego!! Odstawcie nabial i podajcie mleko z ha. Moze bedzie lepiej... I pomagajcie dziecku kupke zrobic - najlepiej czopki glicerynowe, od czasu do czasu kanka czy termometr w tyleczek!! Nie wolno dopuszczac do tego, zeby dziecko nie robilo kupki - grozi to zatruciem. A jak boli to juz dawno powinna isc do lekarza, W szpitalu na badania sie nie czeka, robia od reki!!
wgłobienie jelita (u niemowląt pojawia się wtedy stolec w postaci „malinowej galaretki”) alergia pokarmowa (podejrzewa się ją, gdy w kale dziecka nie ma chorobotwórczych bakterii) polipy jelita grubego; uchyłek Meckela (wrodzona nieprawidłowość w budowie jelita cienkiego). Postępowanie w ostrej biegunce z krwią u dziecka
Zdarza się najczęściej u kilkumiesięcznych chłopców. Nagle pojawia się silny, napadowy ból brzucha jak przy kolce jelitowej. Dziecko gwałtownie płacze, krzyczy, podkula nóżki. Po 2-3 minutach bólu następuje kwadrans przerwy, po czym pojawia się następny atak. Malec może w czasie napadu wymiotować, a między atakami jest zmęczony, blady i senny. Przepływ płynów przez jelita jest zablokowany i dziecko staje się coraz słabsze, odwodnione. Czasami oddaje rzadki stolec z domieszką krwi i śluzu. Nie należy zwlekać z udaniem się do szpitala. Lekarz zbada brzuch malca, a diagnozę potwierdzi badanie USG i badanie radiologiczne brzucha. Sposób leczenia zależy w dużej mierze od tego, ile czasu minęło od początku choroby. Jeśli metody mniej inwazyjne nie skutkują, trzeba operacyjnie usunąć uciśnięte i obumarłe fragmenty jelit. Mogę one utrzymywać się również krótko po odblokowaniu przewodu pokarmowego, czyli tak jak u Pani dziecka po lewatywie. A obserwowane w stolcu "czarne niteczki" były prawdopodobnie niewielką ilością krwi pochodzącej z uszkodzonej błony śluzowej przewodu pokarmowego w przebiegu zaparcia i/lub wymiotów. Wgłobienie jelit to wsunięcie się jednego odcinka jelita w drugi. Najczęściej jelito cienkie wchodzi w grube. Na skutek tego dochodzi do niedrożności i niedokrwienia jelit. Schorzenie pojawia się u niemowląt w wieku 3-12 miesięcy (są to dwie trzecie wszystkich przypadków wgłobienia jelita), a także u dzieci w wieku 6-12 lat, choć jest to rzadsze. Częściej chorują chłopcy. spis treści 1. Objawy wgłobienia jelita 2. Leczenie wgłobienia jelita 1. Objawy wgłobienia jelita Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" Wgłobienie jelit może być spowodowane anomaliami w budowie anatomicznej jelita - np. zbyt długą krezką jelita, przeszkodami w pasażu treści pokarmowej - np. uchyłkami, polipami oraz nieprawidłową budową i kurczliwością mięśniówki jelita. Wgłobienie częściej pojawia się u dzieci, które przechodziły niedawno choroby górnego układu oddechowego, biegunki lub chorowały na mukowiscydozę lub plamicę alergiczną, a także u tych, u których wykryto ciało obce w układzie pokarmowym. Jednak w 90 proc. przypadków wgłobienie ma charakter idiopatyczny, co znaczy, że nie wiadomo, co tak naprawdę je spowodowało. W momencie powstania wgłobienia, krezka jelita ulega ściśnięciu, co wywołuje obrzęk, a w konsekwencji niedrożność jelita. Zator w żyłach powoduje krwawienie oraz wydzielanie śluzu z układu wydalniczego. Początkowe objawy to silny kolkowy ból brzucha, pogorszenie stanu ogólnego oraz wymioty (mogą mieć zielonkawy kolor). Początkowo biegunka jest wodnista. U małego dziecka można zaobserwować, że przyciąga nóżki do klatki piersiowej i może mieć kłopoty z oddychaniem, wywołane silnym bólem. Kilkuminutowe ataki bólu i płaczu przeplatają się z okresami apatii i senności, a ból brzucha powraca co kilkanaście minut. Później, po 12-24 godzinach, dziecko może oddawać skąpe ilości stolca z domieszką krwi i śluzu. Charakterystyczna mieszanka krwi i śluzu pojawiająca się w przypadku wgłobienia jest nazywana „galaretką porzeczkową”. Niestety, u wielu małych pacjentów krew w stolcu nie jest widoczna gołym okiem, a wykrywa się ją wyłącznie podczas badania stolca. Gorączka nie jest objawem wgłobienia jelita, ale może się także pojawić po dłuższym czasie od pojawienia się pierwszych objawów. Oznacza, że część tkanki jelita pod wpływem wgłobienia uległa obumarciu, pojawiła się martwica, która doprowadziła do perforacji jelita i sepsy. Oprócz martwicy, perforacji jelita i sepsy, innym możliwym powikłaniem jest także krwotok. 2. Leczenie wgłobienia jelita Pojawienie się takich objawów wymaga konsultacji z lekarzem - wgłobienie jelita bywa wyczuwalne w prawym górnym kwadrancie brzucha za pomocą badania palpacyjnego, przeprowadza się także badanie per rectum (tylko u małych dzieci), USG i badanie rentgenowskie. Wgłobienie jelita nie jest stanem zagrażającym życiu, a jego całkowita wyleczalność jest wysoka - pod warunkiem, że podejmie się jak najszybsze leczenie, w czasie pierwszych 24 godzin. Stosowane są zwykle lewatywa i laparoskopia oraz nawadnianie. Po lewatywie objawy wgłobienia przechodzą w 80 proc. przypadków. W pozostałych przypadkach obserwowany jest nawrót dolegliwości w ciągu kolejnych 24 godzin. Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów, konieczne może okazać się chirurgiczne usunięcie zmienionego fragmentu jelita. Jeśli nie podejmie się leczenia szpitalnego, wgłobienie jelita prowadzi do śmierci w ciągu kilku dni. Wcześniejsze rozpoczęcie profesjonalnego leczenia znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo późniejszej interwencji chirurgicznej i powikłań. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Przyczyny krwawień u dzieci mogą być bardzo zróżnicowane – od niedoborów witamin, poprzez zmiany zapalne, alergiczne, ostre niedrożności jelit (np. wgłobienie, skręt jelita), aż do zaburzeń krzepnięcia krwi. Dlatego w przypadku krwi w stolcu, konieczna jest pilna konsultacja z lekarzem pediatrą. Krew w stolcu – objaw hemoroidów
Połykanie przez dzieci różnorodnych ciał obcych jest zjawiskiem częstym. Większość ulega samositnemu wydaleniu, niektóre jednak mogą być niebezpieczne i wymagają szczegolnego postępowania. Wgłobienie jelitowe jest najczęstszą przyczyną niedrożności mechanicznej przewodu pokarmowego u niemowląt i małych dzieci. Pomimo charakterystycznego obrazu klinicznego właściwe i wczesne rozpoznanie może być trudne. Wczesne rozpoznanie wgłobienia pozwala u większości dzieci na leczenie nieoperacyjne, tzn. wykonanie zabiegu odgłobienia – wlewem wodnym, powietrznym, kontrastowym. Połknięcie różnorodnych ciał obcych jest często obserwowanym zjawiskiem w populacji dziecięcej, a przypadkowe spożycie dotyczy głównie małych dzieci. Większość połkniętych ciał obcych ulega wydaleniu, jakkolwiek połknięcie baterii, magnesów jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ możliwe jest wówczas wystąpienie poważnych następstw. Dlatego też właściwe postępowanie w tych przypadkach ma zasadnicze znaczenie, aby uniknąć tych powikłań. W artykule przedstawione są podstawowe zagadnienia dotyczące wgłobienia oraz zasad postępowania w przypadku połknięcia ciała obcego u dzieci, przydatne w codziennej praktyce pediatrycznej. Wgłobienie polega na teleskopowym wpuklaniu się wyżej położonego odcinka jelita (odcinek proksymalny) w niżej położony (odcinek dystalny) z następowym przemieszczaniem wgłabiającego się fragmentu zgodnie z perystaltyką jelitową. Najczęściej występujące postacie wgłobienia przedstawia tab. 1. Wgłobienie krętniczo-kątnicze stanowi 80–95% wszystkich wgłobień jelita cienkiego w grube (ryc. 1). POLECAMY Ryc. 1. Schemat wgłobienia krętniczo-kątniczego Czoło wgłobienia (j. cienkie) Zastawka Bauchina Naczynia krezki W zdecydowanej większości przypadków występuje tzw. wgłobienie samoistne (idiopatyczne), w którym nie stwierdza się anatomicznej struktury stanowiącej czoło wgłobienia. Wśród przyczyn wgłobienia samoistnego wymienia się obecność obrzękniętych kępek Peyera w ścianie jelita cienkiego lub powiększonych węzłów chłonnych krezkowych w przebiegu infekcji wirusowych (adeno- i rotawirusowych). Znacznie rzadziej stwierdza się obecność anatomicznej struktury, np. uchyłka Meckela, stanowiącej czoło wgłobienia jelitowego [1, 2, 3, 4]. Tab. 2. przedstawia podział wgłobień pod względem etiopatogenezy. Wgłobienie może wystąpić w każdym wieku, ale najczęściej u niemowląt w drugim półroczu życia. Ponad 50% przypadków obserwuje się w 1. zaledwie 10 do 25% powyżej 2. Wgłobienie występuje częściej u chłopców (2/3 przypadków), u niemowląt dobrze odżywionych („okazy zdrowia”), przeważnie w trakcie lub po infekcji dróg oddechowych lub przewodu pokarmowego. Dlatego nasilenie częstości występowania wgłobienia koreluje ze szczytem zachorowań na takie infekcje. U starszych dzieci po 2. częściej daje się stwierdzić anatomiczną przyczynę wgłobienia [1, 2, 3, 4, 5, 6]. Tab. 1. Anatomiczne postacie wgłobienia jelitowego Rodzaj wgłobienia Częstość występowania wgłobienie jelita cienkiego w grube 85% wgłobienie jelita cienkiego w cienkie 10% wgłobienie jelita grubego w grube 5% wgłobienie wielopoziomowe (np. jelito cienkie w cienkie i w jelito grube) Typowy obraz kliniczny wgłobienia to cyklicznie występujące nagłe, napadowe bóle brzucha, narastające co do częstości ich występowania – początkowo w odstępach kilkugodzinnych, następnie nawet kilkunasto- lub kilkuminutowych oraz co do ich nasilenia. Napadom bólowym często towarzyszą wymioty. W czasie bólu dziecko płacze, jest bardzo niespokojne, podkurcza gwałtownie kończyny dolne. Przeważnie po kilku kolejnych epizodach bólowych wydalany jest charakterystyczny stolec z domieszką krwi („galaretka porzeczkowa”). Pomiędzy kolejnymi napadami bólów dziecko zachowuje się z reguły normalnie. W miarę upływu czasu pogarsza się stan dziecka oraz rozwijają się typowe objawy kliniczne niedrożności mechanicznej przewodu pokarmowego. W badaniu przedmiotowym, zwłaszcza w trakcie napadu bólowego, można stwierdzić bolesny opór w jamie brzusznej, najczęściej umiejscowiony w prawym dole biodrowym, a w badaniu per rectum często stwierdza się obecność śluzu z krwią. Tab. 2. Etiopatogeneza wgłobienia u dzieci Rodzaj wgłobienia Cechy Częstość występowania idiopatyczne (samoistne) bez anatomicznej struktury stanowiącej czoło wgłobienia ok. 90% przypadków wtórne obecna anatomiczna struktura stanowiąca czoło wgłobienia: uchyłek Meckela polip zdwojenie jelita wyrostek robaczkowy ok. 10–15% przypadków Charakterystyczną dla wgłobienia triadę objawów klinicznych przedstawia się następująco: napadowe bóle brzucha, wyczuwalna masa w jamie brzusznej, malinowe zabarwienie śluzu i stolca w badaniu per rectum. Podstawą rozpoznania wgłobienia jest obecnie badanie ultrasonograficzne (USG). W USG wgłobienie daje charakterystyczny obraz określany jako „tarcza strzelnicza” (w przekroju poprzecznym) (ryc. 2) lub obraz „pseudonerki” (w przekroju podłużnym). Taki obraz badania USG jednoznacznie przemawia za wgłobieniem jelitowym [2, 3, 4, 5]. Ryc. 2. Wgłobienie: obraz „tarczy strzelniczej” w badaniu USG RTG przeglądowy jamy brzusznej może udokumentować cechy niedrożności przewodu pokarmowego (poziomy płynów, rozdęte pętle jelitowe), dlatego badanie to jest przydatne w przypadku długotrwającego wgłobienia. W klasycznym wlewie doodbytniczym z kontrastem, obecnie rzadko wykonywanym, wgłobienie daje charakterystyczny obraz określany jako „szczypce raka” lub„szczypce kraba” (ryc. 3). Schemat postępowania po ustaleniu rozpoznania wgłobienia przedstawia tab. 3. Podstawowym sposobem postępowania we wczesnej fazie wgłobienia, gdy zachowane jest krążenie we wgłobionym odcinku (badanie dopplerowskie), jest wykonanie odgłabiającego hydrostatycznego wlewu doodbytniczego z użyciem środka cieniującego, soli fizjologicznej lub powietrza. Polega on na wytworzeniu w jelicie dystalnym w stosunku do wgłobienia dodatniego ciśnienia, które wypycha czoło wgłobienia w kierunku proksymalnym. Tab. 3. Wgłobienie – schemat postępowania leczniczego Rodzaj leczenia Wskazania/przeciwwskazania Zachowawcze Hydrostatyczny wlew doodbytniczy Przeciwskazania do wykonania wlewu*: czas trwania wgłobienia > 8–12 godzin, objawy perforacji przewodu pokarmowego, objawy zapalenia otrzewnej. * w pozostałych przypadkach zawsze wykonywany jest wlew jako pierwsze działanie lecznicze Operacyjne Wskazania: nieskuteczny wlew odgłabiający, dzieci z przeciwskazaniami do leczenia zachowawczego (jw.). Ryc. 3. Wgłobienie: wlew doodbytniczy (według Groba) Zasady wykonywania wlewu odgłabiającego przedstawiają się następująco: sedacja/znieczulenie ogólne, wprowadzenie cewnika Foleya do odbytnicy, wypełnienie balonika cewnika celem uszczelnienia, podanie przez cewnik środka odgłabiającego (kontrast, sól fizjologiczna, powietrze), ultrasonograficzna ocena postępu odgłobienia. Odgłabianie wlewem jest skuteczne w 85–95% przypadków. W razie braku powodzenia istnieje możliwość powtórzenia procedury [1, 2, 3, 4, 5, 6]. Postępowanie po skutecznym odgłobieniu obejmuje kontynuację antybiotykoterapii, którą rozpoczynamy przed wykonaniem wlewu odgłabiającego (ze wględu na przeważnie dodatni wywiad infekcyjny), prowadzenie dożylnej podaży płynów (np. płyn wieloelektrolitwy) oraz stopniowe wdrażanie żywienia doustnego, co najmniej po kilkunastu godzinach od zabiegu. Przed rozpoczęciem podaży doustnej w każdym przypadku konieczne jest powtórzenie badania USG, które bywa także konieczne w sytuacji wystąpienia u dziecka po odgłobieniu objawów sugerujących nawrót. W związku z powyższym konieczna jest zazwyczaj kilkudniowa hospitalizacja dziecka. Wskazaniem do leczenia operacyjnego jest niepowodzenie postępowania zachowawczego oraz cechy kliniczne zapalenia otrzewnej/perforacji przewodu pokarmowego stwierdzane w momencie ustalenia rozpoznania wgłobienia. Podawanymi w piśmiennictwie względnymi wskazaniami do leczenia operacyjnego są zarówno wgłobienia nawrotowe – jakkolwiek brakuje jednoznacznych wytycznych, po którym epizodzie kwalifikujemy dziecko do laparotomii – jak i istotne podejrzenie obecności anatomicznej przyczyny wgłobienia, jak np. uchyłek Meckela. Po leczeniu operacyjnym wgłobienia standard postępowania jest identyczny jak po każdej laparotomii (w bezpośrednim okresie pooperacyjnym dożylna podaż płynowa, a po powrocie perystaltyki rozpoczęcie i stopniowe rozszerzanie podaży doustnej). Należy zawsze pamiętać o stosunkowo dużym ryzyku nawrotu wgłobienia, zarówno po leczeniu zachowawczym, jak również operacyjnym. Ryzyko nawrotu oceniane jest na 2 do 20% przypadków (średnio 10%), a u 1/3 dzieci nawrót wgłobienia obserwowany jest w ciągu pierwszej doby po pierwszym epizodzie. Zdecydowana większość nawrotów wgłobienia zdarza się w pierwszych 6 miesiącach od pierwszego epizodu wgłobienia [1, 2, 3, 4, 5, 6]. Obecność w przewodzie pokarmowym ciała obcego wskutek jego połknięcia stanowi częsty problem w populacji dziecięcej. Dzieci połykają różne przedmioty. Stale obserwujemy wzrost różnorodności połykanych ciał obcych: od monet, guzików, drobnych zabawek lub ich części, przedmiotów ostrych (szpilki, spinacze, pineski), do ostatnio coraz częściej spotykanych przypadków połknięcia baterii i magnesów [7, 8, 9, 10, 11, 12]. Rozpoznanie połknięcia ciała obcego jest stosunkowo łatwe, w sytuacji gdy rodzic/opiekun dziecka jest świadkiem zdarzenia lub dziecko samo opowiada o fakcie połknięcia. Natomiast przy braku takich danych z wywiadu właściwe rozpoznanie może być utrudnione lub niemożliwe i ustalane jest wówczas często przypadkowo lub dopiero w razie wystąpienia powikłań połknięcia ciała obcego. Brak jakichkolwiek objawów lub słabo wyrażone objawy stwierdza się u 40 do 60% pacjentów. Większość połkniętych ciał obcych po dostaniu się do żołądka ulega swobodnemu pasażowi przez dalsze odcinki przewodu pokarmowego i wydaleniu drogami naturalnymi. Odcinkiem przewodu pokarmowego, w którym najczęściej dochodzi do utknięcia połkniętego przedmiotu, jest przełyk. Według danych z piśmiennictwa w przełyku zatrzymuje się około 70% z wszystkich połkniętych przedmiotów, które utykają w przewodzie pokarmowym [7, 8, 9]. Tab. 4. przedstawia potencjalne miejsca zatrzymania połkniętego ciała obcego, ze względu na budowę anatomiczną przewodu pokarmowego. Należy zawsze pamiętać o dodatkowych czynnikach sprzyjających utknięciu ciała obcego, takich jak: wady wrodzone przewodu pokarmowego, przebyte operacje brzuszne, zaburzenia czynności przewodu pokarmowego. Tab. 4. Odcinki przewodu pokarmowego narażone szczególnie na zatrzymanie połkniętego ciała obcego Odcinek przewodu pokarmowego Miejsce utknięcia ciała obcego Przełyk mięsień pierścienno-gardłowy środkowy odcinek przełyku krzyżowany przez łuk aorty dolny zwieracz przełyku Żołądek odźwiernik Dwunastnica naturalne zagięcia dwunastnicy Jelito cienkie więzadło Treitza zastawka krętniczo-kątnicza Podstawowym badaniem diagnostycznym pozostaje wykonanie dwupłaszczyznowych zdjęć radiologicznych (w projekcji przednio-tylnej oraz bocznej), obejmujących szyję, klatkę piersiową, jamę brzuszną oraz miednicę. Zdjęcia RTG umożliwiają przede wszystkim wykazanie obecności połkniętych przedmiotów cieniujących (ich rodzaju, kształtu, liczby, umiejscowienia), chociaż dokładna ocena lokalizacji może być utrudniona. Ocenia się, że prawie 90% połkniętych ciał obcych stanowią przedmioty cieniujące [7, 8, 11, 12]. Rodzaj połkniętego przedmiotu, jego umiejscowienie oraz objawy kliniczne decydują o sposobie leczenia dziecka. Większość ciał obcych, które przedostały się do żołądka, swobodnie przemieszcza się przez dalsze odcinki przewodu pokarmowego i ulega wydaleniu przeważnie po kilku dniach. Jeżeli przemieszczanie się ciała obcego przebiega bezobjawowo, nie jest konieczna żadna dodatkowa interwencja, poza obserwacją. W sytuacji nieznalezienia połkniętego przedmiotu w stolcu, zalecane jest kontrolne zdjęcie RTG. Odrębną sytuacją, wymagającą zwykle szybkiego i właściwego postępowania, jest utknięcie ciała obcego w przełyku. Ponadto szczególnie starannego monitorowania wymagają dzieci, które połknęły przedmioty stanowiące zagrożenie, takie jak: baterie (płaskie zegarkowe lub paluszki), magnesy czy przedmioty ostre (szpilki, gwoździe) [8, 9, 10, 11]. Ogólne zasady postępowania w przypadku stwierdzenia obecności ciała obcego w przewodzie pokarmowym przedstawiono poniżej. Postępowanie w przypadku obecności ciała obcego w przewodzie pokarmowym u dzieci: każde dziecko po połknięciu lub podejrzeniu połknięcia ciała obcego powinno być zbadane przez lekarza, u każdego dziecka podejrzanego o obecność ciała obcego w przewodzie pokarmowym, nawet u pacjenta bezobjawowego, konieczne jest wykonanie diagnostyki radiologicznej, każde dziecko z połkniętą baterią lub magnesem wymaga hospitalizacji. Prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań związanych z obecnością ciała obcego w przewodzie pokarmowym, takich jak: krwawienie, perforacja czy niedrożność, zwiększa się wraz z czasem jego zalegania. Podawana w piśmiennictwie częstość występowania perforacji przewodu pokarmowego oceniania jest na mniej niż 1% przypadków. Poniżej wymieniono wskazania do usunięcia połkniętego ciała obcego. Wskazania do usunięcia ciała obcego z przewodu pokarmowego: ciało obce zarówno objawowe, jak i bezobjawowe w przełyku, objawowe ciała obce poza przełykiem, ciała obce u dziecka z anatomiczną wadą przewodu pokarmowego lub po operacji brzusznej, ciało obce bezobjawowe, które nie uległo samoistnemu wydaleniu z przewodu pokarmowego przez 4 tygodnie. Większość ciał obcych usuwana jest obecnie na drodze endoskopowej, jakkolwiek stale wzrasta liczba przypadków wymagających interwencji chirurgicznej [8, 9, 10, 11]. Szczególnej uwagi wymagają dzieci, które połknęły takie przedmioty jak: magnesy, baterie, przedmioty ostre lub ostro zakończone. Niekiedy dziecko połyka kilka magnesów lub magnes wraz z innymi metalowymi przedmiotami. Na zdjęciu RTG kilka połkniętych magnesów lub magnes zlepiony z innym metalowym przedmiotem mogą wyglądać jak jedno ciało obce. Obecność kilku magnesów w sąsiadujących ze sobą i przylegających do siebie odcinkach jelita może być z kolei przyczyną powstania nadżerki i/lub martwicy ściany z następowym powstaniem przetoki, przedziurawienia czy niedrożności. Dlatego każde dziecko, które połknęło, magnes/magnesy, wymaga obserwacji w warunkach szpitalnych [8, 9, 10, 11]. Płaskie, okrągłe baterie zegarkowe lub magnesy na zdjęciu RTG łatwo można pomylić z monetą. Większość z połykanych przez dzieci baterii stanowią baterie zasadowe zawieraj... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź
lDOjIB.
  • c3ikkzglv2.pages.dev/99
  • c3ikkzglv2.pages.dev/37
  • c3ikkzglv2.pages.dev/58
  • c3ikkzglv2.pages.dev/3
  • c3ikkzglv2.pages.dev/39
  • c3ikkzglv2.pages.dev/50
  • c3ikkzglv2.pages.dev/55
  • c3ikkzglv2.pages.dev/81

    • wgłobienie jelita u dziecka forum